روزها و لحظه ها در پی هم می گذرند و زمانی به خود می آییم
که به آخر خط رسیده ایم ... کمک کن تا از این لحظات به خوبی
استفاده کنیم ... و شکستهایمان قدمی باشد برای پیروزیهایمان...
خدایا !!!
اگر من بنده بدی هستم تو دنیایی خوبی و مهربانی هستی ....
من به امید تو روزها را به شب و شبها را به روز می رسانم ...
هر آن دم که به یاد تو می افتم آرامشی در وجودم حکمفرما می شود ..
ای همنشین دل .. ای همزبان ... ای وصله تن ... ای همسخن ...
ای همنفس ... تو ای امید ظلمت ... ای سازنده کاخ بلند وجودم ...
تو ای امید جاودانه ... تو ای تک ستاره در شبهای سرد و ساکت ...
تو ای تک شبنم گل وجودم ... در آب روان .. در دریای پرغوغای وجودم ...
در روز پر روئیا ... در شام با تمام رازش ... در امواج پرمهر دریای محبت ...
در نسیم صبحگاه ... در بستان ... در گلستان ... در پرواز کبوتران آبی آسمان
قلبم ... در سرود روشنایی ... آنگاه که آشنایی با آشنایی دیگر در پرواز دیگر ،
در روح یک لقاء است ... بخوان که دوستت دارم ...
خوشیهایم را ارمغان بهاری گفتی
بهاری پر زگل و جاویدان
لحظه های خوش می گذرند
چون بهاران زیبا
خاطراتش ماند همیشه در دل
چون تو زیبا
گفتی در جهان چیزی نیست زیباتر ز گلها
باور کن ای دوست
من هرگز نیافتم گلی
زیباتر از تو زیبا
ای که لبخند توست مانند گل
من دوستت دارم چو خیال
با من بنشین و با من بمان
ای که نگاهت باشد یادی زبهاران
بتو می اندیشم ای گل ، شب و روز
من ترا دوست دارم
ای عزیزتر از جان
ای دوست !!!
تو در چشم من پاکتر از شبنم
زیباتر ز بهارانی
بیا بنشین ببرم
که عشق تو ماند در دل جاوید
تویی فرخنده گلی در باغ امیدم